Saturday, February 18, 2017

නමක් නැති කතාවක්.......

බස් එකේ යන එක එක අතකට නිදහස්. ඒත් කෝච්චියෙ ගියාම ඇඟට මහන්සියක් නැහැ. හරියට මේ දැන් නැගල මේ දැන් බැස්ස වගේ ගතියක් තියෙනව කෝච්චියෙ ගිහිං ගමන ඉවර වුණාමත්. අද සිකුරාද. ගෙදර යන දවස. හැම සති අන්තෙම ගෙදර යන්න බැරි වුනත් ගෙදර යන්න ලැබෙන සති අන්තයක් ලැබෙනකන් මම හරිම ආසාවෙන් බලාගෙන ඉන්නෙ. මොකද ගෙදර යන එක තමා මගේ ජිවිතේ තියෙන ලොකුම සතුටක්. බ්‍රහස්පතින්ද රෑ තමා හිතට ගොඩක්ම සතුටු. මොකද හෙට ගෙදර යනව කියල හිතට දැනෙනව. මොකක් හරි තමන් කරන්න හරි ලබාගන්න හරි ආස දෙයක්, ලැබෙන්න හරි කරන්න හරි කලින් තමා අපිට ඒකෙ සතුට හිතට ගොඩක්ම තදින් දැනෙන්නේ. මොකද අපි ඒ දේ ලැබෙන්න හරි කරන්න හරි කලින් අපි ඒ ගැන උපරිමයෙන් හිතනව. නමුත් එක කරනකොට හරි ලැබුනට පස්සෙ හරි අපි මනෝ ලෝකෙ බලාපොරොත්තු වෙන තරම් අපිට ඒ දෙයින් තෘප්තියක් ලැබෙන්නෙ නැහැ. ඒක තමා හැම දේම යථාර්ථය.

අදත් කෝච්චියෙම යනව. පැය තුනෙන් ගෙදරනේ. වැඩ කරල මහන්සි වෙලා බස් වල යන්න අමාරුයි. එහෙම හිතල මම #@#$$ ස්ටේෂන් එකට ආව. සෙකන්ඩ් ක්ලාස් ගත්ත ටිකට් එකක්. මට නම් තර්ඩ් ක්ලාස් වල කිසිම අවුලක් නැහැ. ඒ වුනාට එපාම වෙන දේ ඒකෙ සිට් වල එහා පැත්තෙ ඉන්න කෙනාගෙ මුනට මුණ බලාගෙන යන්න ඕන එක. ජනේලෙ අයිනෙ සෙට් වුනොත් හොඳයි. නැත්නම් කොයි පැත්ත බැලුවත් අපි කවුරු හරි දිහා බලනව වගේ කෝච්චියෙ යනකොට. සෙකන්ඩ් ක්ලාස් එකේ ඒ අවුල නැහැ. මොකද බස් එකේ වගේ නෙ සිට් තියෙන්නෙ. ටිකට් එක අරගෙන මම ටිකක් ෆ්ලැට් ෆෝම් එකට ආව.

"අද දින කොළඹ කොටුව දක්වා ධාවනය වන දුම්රිය විනාඩි විස්සක් ප්‍රමාද වී ධාවනය වේ"

දැන් ඉතිං ඉඳපන් කො තව විනාඩි විස්සක්. පොඩ්ඩක් වට පිට බැලුව අහල පහල. විශේෂයක් නැහැ. කට්ටිය ගොඩක් ඉන්නව කෝච්චිය බලාපොරොත්තුවෙන්. සාමාන්‍යයෙන් හැමෝටම නැහැ මේ දේ. ඒත් ගොඩක් සෙනඟ ඉන්න තැනකට ආවම සමහරුන්ට හිතෙන්නෙ හැමෝම තමන් දිහා බලනව කියල. ඒක එතරම් භයානක නොවන සුළු මානසික රෝගයක් කියල මම අහල තියෙනව. නම නම් මතක නැහැ. මට ත් ඒක නම් තියෙනව. මම ඔහොම ෆ්ලැට් ෆෝම් එකේ ඉන්නකොට, පොඩ්ඩක් අමුතු දෙයක් දිහාට මගේ ඇහැ ගියා. අමුතු දෙයක් කිව්වට දෙයක්ම නෙමෙයි. කෙල්ලෙක්. අමුතු මොකද දන්නවද එයාගෙ කොන්ඩේ ස්ටයිල් එක හරිම වෙනස්. හ්ම්ම්...... හරියට අර 80 ගණන් වල english ෆිල්ම් වල කෙල්ලො දාල ඉන්න හෙයා ස්ටයිල් එක වගේ. පිටිපස්සෙ කොන්ඩේ උඩට කරල බැඳල. ඉස්සරහ කොන්ඩේ පැත්තෙන් දෙකට බෙදල, එක පැත්තක් උඩට කරල කට්ටක් ගහල. අනිත් කෑල්ල මුණට වැටෙන්න පැත්තෙන් දාල. මුණට වැටෙන්න දාපු කොන්ඩ කෑල්ල විතරක් ස්ට්‍රේට් කරල. මම ඒක දිහා ටික වෙලාවක් බලාගෙන හිටියෙ වෙනස් නිසා. වෙනස් නිසාම නෙමෙයි. ලස්සන නිසා.

මම ඒ දිහා බලාගෙන ඉන්නකොට මට මතක් උනේ මම ඉස්ස්සර හරිම ආසාවෙන් බැලුව Jennifer Love Hawlette ඉන්න I know what you did in last summer ෆිල්ම් එක. ඒකෙ jennifer ගෙ හෙයා ඉස්ටයිල් එකත් ඒ වගේමයි. මම බලාගෙන ඉන්නව එයත් දැක්ක. මම ඉක්මනට ඇස් දෙක අහකට ගත්ත. ඒත් චාටර් අප්පා..... එයා දැක්ක මම බලාගෙන හිටිය කියල. එයාට තියෙන්නෙ අපේ ඇස් කැපිල යන බැල්මක්. ලස්සනට දිලිසෙන බෝල වගේ ඇස් දෙකක්. කෙල්ලෙක්ගෙ ඇස් දෙක තමා කොල්ලෙක්ට මුලින්ම මීටර් වෙන්නෙ. මම ආයෙත් ඒ දිහා බැලුව. එයත් මේ පැත්ත බලනව. හිනා වෙන්නෙවත් මුකුත් නැහැ. ඇස් දෙක කරකවනව, ආයෙත් කතාව. කතාව කවුරුත් එක්කද බලනව ඇතිනෙ. මට කියන්න අමතක වුණා. එයා ඇවිත් තිබුනෙ තව ගෑනු ළමයෙක් එක්ක. මමත් ඒ පැත්ත බලනව. ඒත් එයත් මේ පැත්ත බලනව. මම දිහාම බලනව කියල කියන්න බහ ඉතිං. ඒත් මේ පැත්ත බලනව. මම පිටිපස්සත් බැලුව. වෙන කොල්ලෙක් නම් නැහැ මගේ පිටිපස්සෙ.

කෙල්ලෙක් තමන්ගෙ දිහා බැලුව පලියට ඒ කෙල්ල තමන්ට කැමතියි කියල හිතන තරම් බොළඳ වයසක නෙමෙයි මම දැන් ඉන්නෙ. බැලුවට ගානක් යන්නෙ නැහැනෙ. ඉතිං මම ඒ දිහා බලනව. ඒ ඇස් දෙකත් මේ පැත්තට කරකවෙනව, ආයෙත් නිකන් ගණන් ගන්නෙ නැහැ වගේ එහාට කරකවෙනව. ඒකත් අමුතුම ෆන් එකක් තියෙන වැඩක්. කම්මැලි කමක් දැනෙන්නෙත් නැහැ. කෝච්චියත් එනව.

එයා නැගපු පෙට්ටියටම මමත් නැග ගත්ත. කොටුවට යනකනුත් ඒ දිහා බල බල වත් යන්න පුලුවන්නෙ. මට නම් සිට් එකක් හම්බුනේ නැහැ. එයාලට නම් සිට් එකක් හම්බුනා. මම එයාගෙ ඉස්සරහින් වගේ හිටගෙන හිටිය. ඉස්සරහින් කිව්වට ලඟින් නෙමෙයි දුරින්. යනකනුත් එයත් බලනව යන්තම්. ඒත් මම ඒ දිහාම බලාගෙන ඉන්නව. මුකුත් වෙන්නෙ නැහැනෙ බලාගෙන හිටිය කියල..........

No comments:

Post a Comment