Sunday, July 23, 2017

කෙතරම් සුන්දර ද මේ විරහව...............

අම්මගෙන් ඉල්ල ගන්න සල්ලි සල්ලි තමා මට තියෙන්නෙ. තාම ඉස්කෝලෙ යන නිසා මම හම්බ කරන්නෙත් නැහැනෙ. අපිට කියලත් මහ ලොකුවට සල්ලි නැහැනෙ. ඔයාට මැසේජ් කරන්න ගත්ත ෆෝන් එකත් සල්ලි එකතු කරල අඩුවට ගත්ත පාවිච්චි කරපු එකක්. සල්ලි එකතු කරන්න මට පුළුවන් එකම විදිය තමා කෑම කන එක අඩු කරන එක. අසාවට හවසට කන මාළු පාන් ගෙඩියක්, අසාවට බොන කිරි පැකට්  එකක් අඩු කළා කියල මම මැරෙනවද. නැහැනෙ. ඔයත් එක්ක මැසේජ් කරන එකත් හරි එහෙනං. හැමතිස්සෙම ඔයාවමයි මට මතක් වෙන්නෙ. පරිස්සමින් ඉන්න ඕන පන. අපි දෙන්නම් ඉක්මනට ලොකු වෙලා  බඳිමු.

අවුරුදු ගණන් ගෙවිලා ගියත් මගේ හිතේ ඔයාට තියෙන ආදරේ එහෙම්මමයි. තාමත් මම ඉගෙන ගන්නව පැටියො. සොරි පන, අනිත් කොල්ලො වගේ ඔයාව සප්‍රයිස් කරන්න තාම මම ළඟ සල්ලි නැහැ. සමහර දවස් වලට එක වේලයි මම දවසටම කන්නෙ. ඒත් මම ඔයාට ඕව කියන්නෙ නැහැ. මම දන්නවා පන ඔයාට දුක හිතෙනව කියල. නිකන් බොරුවට මම මොකටද ඔයාට දුක් දෙන්නෙ. අපි දෙන්නම එකම බෝට්ටුවෙනේ. අපි දෙන්නටම මහ ලොකුවට සල්ලි නැහැ. ඒත් අපි ඉක්මනටම ගොඩක් සල්ලි සොයාගෙන බැඳල සතුටින් ඉමු.

ඉතුරු කෑල්ල ලබන සතියේ දානව. ටයිප් කරන්න වෙලාවක් නැහැ මේ වැඩ එක්ක. (හි හි තාමත් සල්ලි සොයනව මම)

පිච්ච මල් පිපි යහනේ සුවඳ මා දවයි...............
එක්ව කී කතා දෙසවන දෝංකාර දෙයි..........
ඔබ උන්න තැන හදේ තාමත් හරිම උණුසුමයි........
ඉවසන්න බැරි තවම නුඹගේ වෙන්ව යාමමයි.........

No comments:

Post a Comment